In november, met de zon die uitbundig straalt en de frisse, kille lucht van de herfst, trek ik mijn wandelschoenen aan voor een prachtige tocht door Borgloon. Mijn vertrekpunt ligt in het centrum van Borgloon, met mijn gezicht naar de kerk gericht. Links van me zie ik een klein wegeltje dat het vertrekpunt van mijn wandeling markeert. Het pad slingert zich tussen de charmante huizen door en leidt me verder de natuur in.
Ik volg de oranje wandelroute, die me langs pittige klimmetjes en dalingen leidt. Onderweg ontdek ik verschillende picknickplaatsen, waarvan er eentje bijzonder in mijn oog springt: de “speelboomgaard” tussen de fietsknooppunten 151 en 155. De route leidt me naar het juweeltje van het kunstenaarsduo Gijs & Van Vaerenbergh, het iconische doorkijk-kerkje van cortenstaal, dat zijn naam eer aan doet: Reading Between the Lines. Terwijl ik door de bosranden wandel, geniet ik van de herfsttinten die het landschap omarmen. De appel- en perenbomen zijn al leeg geplukt, maar het Haspengouwse landschap blijft onmiskenbaar mooi. Het hele jaar door is dit gebied perfect voor een wandeling, maar de bloesemtijd en de momenten waarop het fruit rijp is, blijven onvergetelijke hoogtepunten. Zelfs wanneer het fruit verdwenen is, biedt het landschap een prachtig uitzicht, waarbij de karakteristieke vormen van de bomen en de omgeving duidelijk zichtbaar zijn.
Ik wandel verder langs de Romeinse Kassei en maak een stop bij een kunstwerk van Fred Eerdekens. Het houtachtige sculptuur geeft pas, vanuit de juiste positie, het woord ‘twijfelgrens’ prijs. Het voelt als een subtiele uitnodiging om verder te kijken dan het voor de hand liggende, een gedachte die deze wandeling extra betekenis geeft.
Toch is het niet de kunst die deze wandeling zo bijzonder maakt – hoewel het zeker een mooie toevoeging is – maar het landschap zelf. Het is de rustige schoonheid van Haspengouw die me blijft verwonderen, elke stap in dit herfstige landschap brengt iets nieuws, iets onbeschrijflijks. Dit is een plek die je niet snel zult vergeten.
